با خودم فکر می کردم که هر صفت خوب یا بد اثراتی در روح و روان انسان و در نهایت در رفتار های اشخاص و جامعه بر جای می گذارد،هر چه صفت های خوب در جامعه رشد کند جامعه سریع تر به ایده آل های خود خواهد رسید و در مقابل هم هر چه نکات و صفات منفی رشد کند جامعه زودتر آلوده می شود و در نتیجه ممکن است ضررهای جبران نا پذیری حاصل شود.یکی از صفات خوب که هر جامعه نیاز به آن دارد روح امید واری است که این بسیاری از گرفتاری ها را از بین می برد و در مقابل نا امید که بسیار خطر ناک است چون کسی که نا امید است می تواند هم برای خود و هم برای دیگران خطر ناک باشد.ضرباتی که نا امیدی به روح و روان انسان وارد می کند عبارت است از:
1:نا امیدی از هر گناهی بزرگتر است و از آن جهت که هر گناهی لکه ای است بر تابلو سفید روح،این گناه بزرگ می تواند روح انسان را سیاه کند،چون هر گناهی که از انسان سر می زند تا وقتی که مایوس نباشد ممکن است در صدد توبه بر بیاید و با استغفار آن را از تابلو روح خود پاک کند.ولی اگر مایوس شود در صدد اصلاح خود بر نمی آید و این باعث مشکلات زیادی می شود.این گناه آن قدر بزرگ است که خداوند مبتلایان به این گناه را کافر دانسته است.همان گون که حضرت یعقوب به پسرانش می گوید:پسرانم،بروید و از یوسف و برادرش تفحص کنید،و از رحمت خدا مایوس نشوید که از رحمت خدا جز قوم کافر مایوس نمى‏ شوند.«1»
2:باعث جرات بر گناه می شود:شخص نا امید می گوید من که باید به جهنم بروم و مورد عذاب واقع شوم حالا که این طور هست چرا خودم را از شهوت دنیا محروم کنم؟.
3:نا امیدی نوعی خود کشی است:کسی که نا امید باشد درهای ترقی و پیشرفت را به روی خود بسته می بنید و به خاطر همین روز به روز از خود متنفرتر می شود و این مرگ تدریجی می باشد همان گونه که در روایتی از امام علی علیه السلام نقل شده است که ایشان فرمودند:نا امیدی صاحبش را کشته است«2»
4:نا امیدی بدگمانی به خداوند رحمان و رحیم می باشد خدایی که از مادر نیز مهربان تر است،ولی انسان نا امید به چنین خدایی شک دارد که باید سعی کند هر چه زودتر این صفت را از بین ببرد چون این بد گمانی به خدا باعث دور شدن وی از خداوند خواهد شد همان گونه که امام  رضا علیه السّلام می فرماید:
گمان خود را به خدا نیکو سازید و برحمت خدا امیدوار باشید که خداوند می فرماید:عمل من با بنده مؤمن،طبق گمانى است که او به من دارد.اگر گمانش نسبت به من عفو و رحمت است از عفو و رحمتم برخوردار مى‏ شود و اگر گمانش مؤاخذه و مجازات است دچار مؤاخذه و کیفرم خواهد شد.«3»
                 
منابع در ادامه مطلب.    
منابع:
1:یا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَ أَخِیهِ وَ لا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْکافِرُون«یوسف آیه 87»
2:قَتَلَ الْقُنُوطُ صَاحِبَه«غرر الحکم ص 83»
3: احسنوا الظّنّ باللَّه فانّ اللَّه عزّ و جلّ یقول انا عند ظنّ عبدى المؤمن بى ان خیرا فخیرا و ان شرّا فشرّا«کافی ج 2 ص 72»